Klaar voor de start

“Dit is de eerste dag


ik ben wakker en snel


ik zie scherper dan ooit 


luister luister luister hoor hoor maar hoe mijn hart bonkt



dit is de eerste dag 
en op mijn net nieuwe huid voel ik de zon voor het eerst 


adem in en adem uit

voel ik hoe mijn bloed stroomt”

Spinvis – Dag 1

Wanneer we vrijdagochtend langzaam zijn opgestaan en genoten hebben van een rustige ochtend in Huize ‘Darren en Toz’, gaat vanaf de middag het programma van start.

Sonja geeft mij en Trent een lift naar het autoverhuurbedrijf in Gosford, waarna de gehuurde Nissan Micra Trent en mij naar de International Football School (IFS) brengt. De jet leg doet volop haar werk maar desondanks zijn we op weg om een bezoek te brengen aan Trent zijn nieuwe school. Trent gaat niet terug naar de High School in Terrigal maar gaat naar de IFS. Voetballen in combinatie met leren. Een soort CIOS maar dan volledig ingericht op voetbal. We wandelen door de enorme oppervlakte van de school, de velden, de lokalen. Het ziet er prima uit.

Lesgeven gebeurd meer op project basis waarbij de leraar een soort coach is die groepen met studenten aanstuurt en begeleidt. Deze manier van lesgeven schijnt bijzondere goede resultaten voort te brengen.

Trent zal met de bus opgehaald worden in Terrigal iedere morgen om 7.30 uur. De rit naar school duurt ca 3 kwartier. Na het schoolbezoek rijden we opgetogen naar Erina, de plaats vlak bij Terrigal met een enorm winkelcentrum waar je alles wat je kunt bedenken kunt kopen.

We hadden het idee alleen de belangrijkste spullen te kopen zoals avondeten, drinken en ontbijt, en om zaterdag de grote inkopen te doen. Maar als ik bij de kassa sta en in het karretje kijk dan is die vol. Of dit zijn de belangrijkste spullen en dan hebben we heel veel belangrijke spullen nodig of we hebben gewoon teveel gekocht. De rekening laat zien dat we een eerste bijdrage hebben geleverd aan de economie van Erina.

Op de terugweg naar Terrigal vraag ik aan Trent wat hij er van vindt om terug te zijn. Hij vat het heel mooi samen: “het is alsof we terug zijn na een lange vakantie”. En dat klopt. Zo voelen we het allemaal. We zijn thuis gekomen na een vakantie. Alles is zo bekend, zo gewoon, alsof we niet weg geweest zijn.

Bij terugkomst in Terrigal rijden we naar ons appartement. Ellen is daar al en is koffers aan het uitpakken en alles aan het indelen. Het is bizar. 1 ½ Jaar geleden zijn we ook in dit appartement gestart en nu zijn we er weer. Het voelt ieder geval goed. Na enig uitpakwerk begint bij ons allen de batterij op te raken en twijfelen we zelfs of we nog iets te eten moeten maken. Toch doen we dat en vlak daarna stort als eerste Morris in, niet veel later gevolgd door Jaimy en Max. Om 21.00 uur is het stil.

Het is ’s nachts rommelig. Iedereen wordt wel een keer wakker, maar tegen de ochtend blijkt dat we het met z’n alleen niet slecht gedaan hebben gezien de jet leg.

Het is heerlijk om buiten te ontbijten. Korte broek, koffie, prima begin van de dag. Gezien onze kleine huurauto rij ik 2x naar Erina zodat we allemaal mee kunnen. We hebben een flinke lijst met boodschappen en moeten zwarte, leren schoenen kopen voor Morris, Jaimy en Max. Dat is verplicht op school. Ook nog schoolkleding (tenue/uniform) gekocht en zo zijn de heren weer klaar voor de eerste schooldagen volgende week. Hoewel we voor Jaimy en Max nog steeds geen bevestiging hebben gehad van de High School dat ze kunnen starten volgende week…

We kopen veel. Heel veel. Een starters-pakket voor een gezin met 6 personen aan eten, drinken, schoolkleren, handdoeken, keukenspullen etc. Een financiële injectie in de economie van Erina is een feit als ik in 2x iedereen en de aankopen weer terug rij.

Onze aankomst, verblijf bij Darren en Toz, de auto, bezoek aan de IFS, alle boodschappen, schoolkleding en andere aankopen zijn achter de rug en we hebben even vrij. Volgende week gaan we verder met verzekeringen, inschrijven voetbalclub, telefonie, auto kopen etc. De lijst is nog lang niet af, maar de aftrap zit erop.

De middag is rustig. We gaan naar het strand en Trent gaat naar The Haven met vrienden voetballen. Dat is het mooie van terugkomst, er is al een vriendengroep en aansluiten is geen probleem.

We maken mee dat iedereen het water uit moet omdat de lifeguards denken dat er een haai gesignaleerd is, maar het bleek een dolfijn. Die zien we vanaf het strand de baai binnen zwemmen.

Rond het avondeten slaat de vermoeidheid van de jet leg weer toe en besluiten we na het eten een rondje te wandelen aan het strand, langs de boulevard. Het is gezellig druk. Morgen is Australia Day en veel plaatsen maken zich op voor feesten (Australia Day: noem het maar een soort Koninginnedag. Op 26 januari 1788 kwam Arthur Phillip uit Engeland aan in Botany Bay (Sydney) met het eerste schip met gevangen. Hij was ook de eerste gouverneur van Australië. Dit eerste schip was tevens de start van de inbeslagname van Engeland van Australië en tegelijk dus de start van de ondergang van de Aboriginals. Australia Day is een groot feest in Australië, maar kent dus ook een keerzijde).

Wanneer we rond lopen in het centrum van Terrigal lijkt het of alsof we in ons eigen fotoboek lopen. In onze eigen video, in een droom. De winkeltjes, de cafeetjes, het bandje dat speelt in de Florida Beach Bar, het soms onwerkelijk. We zijn er maar soms ook even niet. Het is heerlijk om hier te lopen en gewoon weer verder te gaan waar we gebleven waren. Dag 1 van hopelijk nog heel veel mooie dagen.