Australia Day

“I’d rather laugh with the sinners than cry with the saints, the sinners are much more fun.”

Billy Joel

Na veelvuldig WhatsApp contact met Darren en Toz over de plannen voor Australia Day, wordt duidelijk dat we naar The Haven gaan. The Haven is een eigenlijk het einde van Terrigal. Of het begin, het is maar hoe je het bekijkt. Een groen park, café/restaurant, prachtig zeezicht, strand, BBQ plekken, een Rugby en Cricket veld, en dat allemaal aan zee. Iedere zondag wordt deze plek ingenomen door Australiërs die hier BBQ-en met familie de dag doorbrengen. En wanneer er Rugby of Cricket wedstrijden zijn is parkeren een probleem. Het is een plek waar veel evenementen plaats vinden. Voor een rustige Australia Day is dit een ideale plek.

Tegen 11 uur zijn we ter plekke waar de Engelsen al geland zijn. De kinderen voetvallen, rugbyen, spelen en de rest zit, drinkt en eet. Picknicken met genoeg wijn en bier. Als Darren en Toz de Engelsen uit het zuiden zijn, zijn het hun Engelse vrienden uit het Noorden die niet veel later volgen. West Ham United, Liverpool en AZ Alkmaar verenigd in Australië. Allemaal permanent of tijdelijk in Australië. Allemaal dezelfde reis afgelegd zoals wij.

Wanneer Morris zijn vriend Kael opduikt is dat een ontroerend tafereeltje. Op afstand van elkaar lopen ze op elkaar af en het enige dat nog ontbreekt is filmmuziek om te zien hoe ze elkaar in de armen vallen. Het blijft bij een hand en een klap op de schouder, maar ze zijn allebei heel blij om elkaar weer te zien.

De rest van de dag trekt aan ons voorbij. Het is bijzonder rustgevend. Niets moet, alles mag. In Australië is het gebruikelijk dat je je eigen drinken en eten meeneemt. Iedereen heeft hier een Eski, een koelbox. Je kunt natuurlijk alles delen wat je hebt meegenomen, maar dat is geen regel. Het is eerder normaal dat je alleen je eigen drinken en eten nuttigt. Maar wij hebben allemaal nog genoeg Europees bloed dus vloeit de gezamenlijke wijn rijkelijk en is al het bier einde van de dag op.

’s Middags komt de zon door de wolken en we merken dat zon in dit jaargetijde enorm sterk is. Factor 50 moet ons beschermen, maar we zijn zo wit dat factor 50 het niet redt. Bij thuiskomst kun je exact zien waar de zonnebrand op onze huid zat. En waar ze niet zat is het rood. Heel erg rood. Vooral Morris is verbrand en bij ons allen zijn de nek, voorhoofd voeten verbrand.

Na de douche einde dag en de nodige after sun, rijden we naar Darren en Toz. 4 Kinderen op de achterbank van een Nissan Micra blijkt te kunnen. We hebben een heerlijke BBQ in de tuin en drinken koffie op het terras met uitzicht op de prachtige horizon. Veel beter gaat het niet worden. Dit is de Aussie way of life. Dit is volop genieten.

Wanneer we rond half 10 ’s avonds thuis komen storten we allemaal in. Alleen Trent is ‘niet moe’ en blijft nog even TV kijken als de rest gaat slapen. De jet leg lijkt nu al verleden tijd want iedereen valt zonder problemen in slaap.

Een week geleden nog in Nederland aan het inpakken en afscheid nemen, nu alweer Australia gevierd. Deze week gaan de kinderen beginnen met school. Dan gaat het ook tijd wordend dat Ellen en ik in actie gaan komen. Er is ‘werk aan de winkel’. Het startschot om werk te zoeken is nabij.