Achtertuin

“You can't always get what you want, but if you try sometime you just might find, you get what you need.”

The Rolling Stones - You Can't Always Get What You Want

Schoolvakantie. Max, Jaimy en Morris zijn 2 weken vrij. Trent zelfs 3 weken. Het goede nieuws dat samenhangt met schoolvakanties is het feit dat er minder verkeer is. Vooral aan de Central Coast merk ik het ’s morgens en ’s avonds; we rijden lekker door. Pennant Hills Road en Windsor Road werken nog niet echt mee. Idem voor het gedeelte ten noorden van Sydney vanaf Chatswood. Schoolvakantie of niet, we staan met z’n allen regelmatig vast.                                                                                      

De laatste maatregel om het verkeer in Sydney beweging te houden is een nieuwe maximale snelheid in Sydney CBD: 40 km p/uur. De gemiddelde snelheid in CBD ligt op 20 km p/uur... En de kosten voor de tolwegen zijn weer verhoogd. Ik merk dat niet. Het kastje in mijn auto piept niet harder door de tolverhoging als ik onder de tolpoortjes door rij.            

De 3^e wereldoorlog is voor mijn gevoel steeds tastbaarder aan het worden. De media maken er flink werk van en dat zal meehelpen aan de perceptie dat we in een wereldoorlog tegen IS zijn belandt. Toch denk ik dat het niet alleen perceptie is. Iedere dag is er iets op het nieuws over IS. Soms heel klein en onschuldig, de andere keer heftig. Afgelopen week meldde mijn favoriete radiozender dat de opper-haatbaard van de IS een 11 pagina’s lang statement had voorgelezen waarin o.a. volgers van IS in Australië werden opgeroepen om burgers te vermoorden. Middels messen, stenen of met auto’s. Het laat mij niet helemaal ongemoeid om zulke berichten te horen. Er hoeft maar 1 gek in je achtertuin te staan om zaken onomkeerbaar kapot te maken.

Wanneer ik Trent op een avond ophaal uit Tuggerah rijden we via de kust terug naar Terrigal. Vlak voordat we bij Wamberal zijn kunnen we de zon onder zien gaan achter de beboste heuvels. 1 Heuvel steekt boven de andere hevels uit en de zon gaat precies achter deze heuvel onder. Het licht dat achter de heuvel vandaan komt is geel en oranje, alsof er vuur uit een berg komt. We zijn het erover eens als Trent concludeert dat het net Mount Doom is uit Lord of the Rings.

Terwijl er nog 2 Prado’s te koop staan op hetzelfde gedeelte van Terrigal Drive is onze Prado opeens verkocht. Uit het niets was er ineens belangstelling en waren we het over de prijs eens. De dag na het bekijken van de auto kregen we een envelop met cash en hebben we de auto overgeschreven. Klaar. Scheelt in november weer een hoop geld aan Rego (soort wegenbelasting) en ons banksaldo fleurt er ook enigszins van op.

Het ‘netballen’ van Ellen blijft een moeizaam proces. 32-4 Gaan de dames in de laatste wedstrijd ten onder. Toch is er genoeg feestvreugde als de dames op zaterdag avond de bloemetjes buiten zetten. Nog geen wedstrijd gewonnen maar het plezier met elkaar houdt de teamspirit levend. Diezelfde avond ga ik met de boys naar Darren om te BBQ-en en de halve finale van de play offs rugby te kijken. Het is een leuke wedstrijd maar toch val ik tegen het einde bijna in slaap op de bank. De doordeweekse drukte eist soms haar tol in het weekeinde.

Exact 7 dagen na de belastingaangifte is onze bankrekening nog iets verder opgefleurd. Onze belasting teruggaaf is gestort. Alles klopt, alles in orde. Fijn geregeld hier.

De schoolvakantie wordt door de kinderen op verschillende manieren beleefd. Max heeft werk en is inmiddels 2 dagen aan het werk geweest. Max heeft de juiste mentaliteit want ze hoeven maar te bellen als er iemand is uitgevallen en Max staat al klaar. Bekaf komt hij ’s avonds om 7 uur thuis. Hij is wel heel blij met zijn baantje want er komt geld binnen en Max moet ook mensen om zich heen hebben. Dat laatste gaat volgens mij ook heel goed bij Driftwood, ze hebben een leuk team. Ook sociaal gezien vermaakt hij zich. Hij is vaak met Joel op pad en tegenwoordig zien we ook Jesse (de keeper van zijn voetbalteam) over de vloer komen.

Morris moeten we af en toe halen en brengen en soms is er een sleep-over. Het is jammer dat hij nog niet zelfstandig Terrigal kan verkennen. Hij doet sinds deze week mee aan voetbaltraining op vrijdagmiddag. Kan hij zijn energie enigszins kwijt.

Jaimy zou dat alles kunnen verkennen en overal naar toe kunnen gaan, maar kiest regelmatig voor zichzelf. Hij heeft 2 goede vrienden maar 1 vriend is in Europa op vakantie en de ander is een gedeelte van de vakantie kamperen. Jaimy heeft meer 1 op 1 contact met vrienden dan met een hele groep. Aan de andere kant gaat hij rustig alleen surfen als hij daar zin in heeft. Hij gaat zijn eigen weg.

En dat doen ze eigenlijk allemaal. Met Trent voorop. Trent kan zijn kamer in het donker uittekenen denk ik. We laten hem zijn eigen gang gaan maar het is soms onbegrijpelijk als je ziet wat meneer allemaal aan spullen heeft en er momenteel niets mee doet. Semi-professionele visspullen, speervis spullen, go-pro, wet suite (al een half jaar zit het kaartje nog aan de wet suite – ongebruikt), hij laat het allemaal liggen. Laatste ontwikkeling is dat een voetbalvriend en Trent laatste dagen samen veel optrekken en hij nu meer het strand ziet dan zijn kamer.

Trent zijn sport mentaliteit is bewonderenswaardig want op een zondag gaat hij mee met U18 A’s naar Sydney die ‘champions of champions’ spelen. De winnaars van alle grand finals in NSW spelen tegen elkaar. Een top toernooi waar hij graag bij is. Zelfs als zou hij niet spelen gaat hij mee als reserve. Het verdient respect en toont zijn liefde voor het voetbal spelletje.

Ik werk gewoon door in de schoolvakantie. Ik spendeer veel tijd in de auto. Wat dat betreft is mijn auto na Trent (63A) en Max (63B), nummer 63C en maak ik binnenkort een deurbel en een brievenbus in mijn auto. Kan ik er in gaan wonen.

Ellen werkt in de 2^e vakantieweek maar 1 dag. Dat is meer dan genoeg. Er is tijd voor kinderen en voor de candlecovers. De Facebook pagina krijgt steeds meer ‘likes’ en de website ziet er steeds beter uit. De ‘winkel’ is nu vol met producten, nu nog de betalingssystemen en orderbevestigingen in orde maken. O ja, en verkopen natuurlijk.

Het is vrijdagavond als er bij Breakers Countryclub de zogenaamde ‘presentations’ zijn. Hier wordt voor alle teams van 12 jaar en ouder een avond georganiseerd waarbij ieder team op het podium wordt geroepen, de coach een (korte) speech houdt over het team en het afgelopen seizoen. Iedereen wordt bedankt en iedereen krijgt een aandenken cq award mee met zijn naam in het aandenken gegrafeerd. We wisten niet zo goed wat we moesten verwachten maar het is eigenlijk wel een hele leuke happening. Het enige nadeel voor ons lag in het feit dat wij niet 1 uurtje kwijt waren aan de presentaties, maar 3 uur want Jaimy, Max en Trent kwamen achter elkaar.

Naast de awards van de club kregen de spelers die de semi finals hebben gehaald een heel mooi Terrigal United trainingsshirt waar onder het logo ook staat dat je de semi finals hebt gehaald in seizoen 2014. Die kon Jaimy mooi in zijn zak steken. Max en Trent kregen een heel mooi Terrigal United polo shirt. Bij Max staat er onder het logo ‘winnaar grand finale’, bij Trent ‘finalist grand final’. Met al die awards en mooie shirts weet ik nu waarom ik zoveel contributie betaal…

Maar er waren meer prijzen te verdelen. Max is de grote winnaar bij de ouders en de spelers als hij door beide apart wordt gekozen als speler van het jaar. Volledig terecht gezien zijn inbreng. Maar ook als je kijkt naar de weg die Max heeft afgelegd sinds januari. De verhuizing naar Australië, de aanpassingen op school, de nieuwe voetbalclub en hoe hij zich heeft aangepast en een plek heeft verworven, verdient inderdaad een prijs. Onverwacht valt Trent ook in de prijzen. Hij wordt gekozen tot meest waardevolle invaller bij de U18 A’s. Dat is best een leuke prijs want hiermee laten de U18 A’s hun waardering zien voor de speler die buiten hun eigen team de meeste en beste inbreng heeft gebracht. Ook hier is het een terechte prijs want Trent staat altijd klaar om in te vallen.

Om onze logistieke zorgen en uitdagingen te verminderen hebben we een surf-ophang-dinges gekocht aan de fiets. 2 grote beugels die aan de zijkant van de fiets worden gemonteerd via 2 stangen die aan het fiets frame worden gemonteerd. Surfplank in de beugels en hup naar het strand. Het ziet er uber cool uit.

Ik merk steeds meer dat veel mensen hier investeren. En dan vooral in onroerend goed. Je koopt hier niet alleen een huis voor je woongenot en eigen geld voor later, nee het is je pensioen. Het is 1 van de manieren om je pensioen veilig te stellen en aangezien de prijzen hier nog steeds verdubbelen in 10 tot 20 jaar hebben veel mensen huizen en/of grond gekocht. Iedereen heeft er wel een investerinkje bij. In Sydney kun je als alleenstaande eigenlijk geen huis of appartement meer kopen. Zo enorm duur zijn de huizen en de prijzen stijgen nog steeds. Vaak wonen (jonge) mensen samen om de huur te kunnen betalen want alleen is het bijna niet op te brengen. Je moet hier vaak eerst jaren sparen om een huis of stuk grond te kunnen kopen i.c.m. een hypotheek.

Wij merken ook dat de prijzen hier omhoog blijven gaan. Mensen uit Sydney investeren in dit soort gebieden en dat drijft de prijzen omhoog. Wanneer wij hier blijven zullen we snel een huis moeten kopen wil het nog enigszins betaalbaar blijven.

Op zondag begint de lente. Of eigenlijk de zomer want het is meteen 26 graden en de zon schijnt. Prachtig weer en de mooie omgeving lijkt wel een likje verf te hebben gehad zo gekleurd als alles eruit ziet.

Trent is mee met de U18 A’s naar Sydney, de rest gaat met Ellen en mij mee op buurt onderzoek. We gaan onze achtertuin verkennen en vandaag zijn we in Killcare en omgeving. De tijd lijkt te hebben stilgestaan. Waar Terrigal de drukte en de bekendheid heeft, zo is Killcare de rust zelve met al het moois wat er maar kan zijn. Water, bossen, bootjes, zee en een kleine dorpskern. Aan het einde van de zondagochtend is het heerlijk om er koffie te drinken terwijl de heren Vegter ijs eten.

De route naar het vlakbij gelegen Boxhead  (ook onderdeel van het National Park Bouddi) is niet mogelijk vandaag omdat het een 4x4 weg is. Mijn auto is geen 4x4 en ook nog eens verlaagd. Dat merken we als we zo eigenwijs als we zijn toch even een stukje op de onverharde, heuvelachtige weg proberen. Dit is geen goed plan voor de onderkant van de auto die tot 2x toe keihard wordt geraakt door de heuvels. Eigenlijk 4x want we zijn gedraaid en terug gegaan naar de verharde wegen.

We besluiten naar het voor ons bekende Bouddi te gaan, het National Park dat tegen Killcare aan ligt en een bush walk te maken. We wandelen een route die we nog niet kennen en het is prachtig om door de bush te wandelen en we genieten van het uitzicht over de zee, de baaien en de bossen. Het is en blijft bijzonder dat dit onze achtertuin is. Zo dicht bij ons huis en zo bekend, inmiddels voelt dit als thuis. Waar het 2 jaar geleden voor het eerst een bezoek was aan Bouddi is het nu zo bekend en maakt het inmiddels deel uit van ons leven. Hier leven we en dit hoort bij onze achtertuin. We zijn geen bezoekers meer, maar inwoners. We zijn geen vreemdelingen meer, maar bekenden.

Trent komt op zondag einde van de dag thuis en het team heeft 4-0 gewonnen. Heel knap. Trent heeft meegespeeld dus zijn dag kan niet meer stuk.

Op maandag schiet het kwik nog verder omhoog; 31 graden. Morris gaat bij Kael spelen en Ellen werkt alleen deze maandag. Ondanks de vakantie is het enorm druk op de weg vanaf Chatswood naar Sydney. Ik denk maar niet te veel aan het mooie weer en het strand want anders komt er niets uit mijn handen vandaag .

Einde van de dag haal ik Morris op bij Kael wanneer ik weer terug ben in Terrigal. Ellen is ook thuis en ik besluit om nog even een stukje van deze warme zomerdag mee te pakken door te gaan hardlopen.

Het is een feestje. Onze achtertuin is verandert in een warme zomeravond aan de Costa del Sol. De geur van zomervakantie, knoflook en garnalen op de BBQ en de warmte die ’s avonds nog in de lucht hangt doet denken aan warme zomervakanties in Europa. Wanneer ik over de boulevard loop is het druk met mensen die allemaal pizza eten op het strand. De geur van de zee is vermengt met de geur van een oude haven met een visafslag. Op de terugweg hoor ik krekels die ik tot nu toe niet hoorde.

Ik werk deze week een keer thuis en dat voelt alsof ik op mijn vakantieadres aan het werk ben. De garage is een prima werkplek die we inmiddels een beetje als kantoor hebben ingericht. Handig voor Ellen haar candlecover business, maar ook voor studeren voor de kinderen of thuis werken voor mij. Ik begrijp later dat het niet de bedoeling is dat ik zelf even bedenk dat ik thuis ga werken. Thuiswerken wordt wel onder controle toegestaan en in overleg. Niet een eigenwijze werknemer die bedenkt dat hij vandaag net zo goed thuis kan werken. Okay, point taken. Ik ben nu eenmaal geen eigen baasje meer en heb me te conformeren aan afspraken en een manager die wel af en toe wil weten waar ik ben. Ik heb het vermoeden dat er slechte ervaringen zijn met thuiswerken want bij het woord ‘thuiswerken’ merk ik dat het geen vanzelfsprekendheid is en dat overleg essentieel is.

De grand final van de NRL (rugby) komt eraan. Aankomende weekeinde is de finale het hoogtepunt van het rugby seizoen en voor sommigen misschien wel het hoogtepunt van het jaar. Het is zoiets als de Champions League finale in Europe en het leeft enorm onder de Aussies. Vorige week was de AFL finale (Australian Football) maar AFL en NRL zijn geen vriendjes. NRL is groter als sport en aanhangers en is volgens mij naast cricket volkssport nummer 1. Onderweg zie ik veel auto’s rijden met vlaggen: Rabbitohs of Bull Dogs. We zullen zien wie eeuwige glorie vergaart.

Ik zei tegen Ellen: “ik zou wel eens naar een concert van Justin Timberlake willen”. De dag daarna belde iemand van mijn werk die belast is met de events waar we klanten voor uitnodigen, of ik mee wil gaan als host naar het concert van Justin Timberlake in Sydney. Met aanhang. Bedankt wie er ook heeft mee geluisterd. In het Allphones stadion (soort HMH – Ziggo Dome) heeft mijn werk een box en het is bijzonder plezierig om daar met klanten te vertoeven. Hapje, drankje, event. Er zijn veel events en we proberen altijd de box vol te krijgen. M.a.w. ik ga hier nog wel een paar keer komen. Samen met een collega en een drankjes-juffrouw hebben we 7 klanten met aanhang verzorgd. Maar eigenlijk zijn we door Justin verzorgd. Jos Houtmeer heeft een onwaarschijnlijk goede show neergezet. Wat een multi-talent. Wat een natuurtalent en wat een genoegen het te mogen aanschouwen. Indrukwekkend. En dat wederom in onze achtertuin.

Onze achtertuin is bijzonder gevarieerd aan het worden. Het is voorjaar en we merken dat er van alles aan het groeien en ontwikkelen is. Het ene moment staan we in een uitzinnig Allphones  Stadion, het volgende moment wandelen we door de bush van Bouddi en overzien we de prachtige natuur. Dan weer drinken we koffie in een mooie dorpje of wandelen we op warme zomeravonden naar het strand. Aan het strand heerst rust. Het is een ijkpunt in de groei en ontwikkeling van ons leven in Australië. Aan zee is het rustig. Hier kunnen we de achtertuin overzien. We zitten op de trap van de boulevard en staren in het niets. De zee gooit haar golven op het strand. Wij kijken naar de golven. De geur van de zee snuiven we op. De wind voelen we op ons gezicht. Starend in de donkere lucht boven de zwarte zee. Soms opkijkend naar de enorme hoeveelheid sterren. De achtertuin staat in bloei. Laten we er goed voor zorgen.