Zo, nu eerst een Bavaria.

“So often in time it happens, we all live our life in chains, and we never even know we have the key.”

The Eagles - Already Gone

Vorige week zaterdag aanschouw ik Duffy’s voor het eerst in volle glorie. Het terrein ziet eruit als een voetbaltoernooi bij Reigerboys: vlaggen, BBQ, een tent en de kantine draait op volle toeren. Alleen is het geel van Reigerboys vervangen door het oranje van Terrigal United. En hier bouwen ze zaterdag en zondag alles op en weer af. Er is geen permanente club, geen permanent verblijf van Terrigal United op deze velden. Het is feitelijk een DIY club, je kunt ‘m overal opzetten, in elkaar zetten en weer afbouwen. Een IKEA bouwpakket, maar dan als voetbalclub.

Het is warm. Dat is heerlijk en verwarrend tegelijk. “4 seasons in 1 day” is in dit jaargetijde van toepassing. ’s Morgens weet je niet wat je aan moet doen. Korte broek, lange broek, jas of geen jas. En eigenlijk doe je het nooit goed. Menigeen heeft er mee te maken. Als je denkt dat de lokalen hier een antwoord op hebben dan heb je het mis. Sommige hebben jassen en lange broeken aan, hun buurman een korte broek en T-shirt. De 1 heeft het te warm, de ander te koud. En over 5 minuten kan het weer anders zijn. Ik heb een lange broek  aan met een T-shirt en dat lijkt deze dag de beste oplossing. Zonnebril natuurlijk op.

Jaimy speelt 2-2. Zelden zo een spannende wedstrijd gezien. Er zijn 4 ploegen in hun poule die min of meer gelijkwaardig zijn. Vandaag is dus een echte testcase. Kincumber (de tegenstander) is erg sterk. Niet alleen een paar individueel sterke spelers ook als team wordt er echt gevoetbald. Toch komt Terrigal tot 2x toe op voorsprong maar moet het genoegen nemen met een gelijkspel.

Max speelt uit in Kariong en Ellen gaat met hem mee. Trent speelt zondagochtend pas, dus ik blijf bij Morris die ook thuis speelt bij Duffy’s. Tegen de prachtige groene heuvels die om het veld liggen worden de hele dag wedstrijden gespeeld en groot en klein speelt de hele dag door elkaar. Morris speelt begin van de middag en hij opent de score met een mooie schuiver met het linker been. De U9’s doen het goed en met 4-1 wordt er lachend van het veld gestapt.

De namiddag betekent een turbobezoek aan Erina want er moeten nog boodschappen gedaan worden en de heren Vegter moeten nog een Moederdag cadeautje kopen. Gelukkig slagen we en kunnen we ons opmaken voor een zonnige Moederdag op zondag.

Maar dat doen we niet eerder dan dat we bij Darren en Toz en vrienden van hun uit Engeland op zaterdagavond hebben gegeten. Al is het herfst, de BBQ doet het gewoon en de steaks smaken bijzonder goed. Buiten openhaard aan, hapje, drankje. Life is good.

Zondag is Trent al om 7.30 uur op weg naar zijn voetbalwedstrijd. Hij mist het traditionele ontbijt op bed voor Moederdag, de bijbehorende cadeautjes en de aansluitende brunch. Maar voor wie Trent kent, weet dat Trent dat niet zo erg vindt…

Het is wederom mooi weer en de geur van herfst hangt in onze straat. Bladeren liggen op straat en in combinatie met het typische najaars licht van de zon is het bijzonder aangenaam.

De cadeautjes worden in blijdschap ontvangen. Morris met een tekeningen en het cadeautje dat hij op school heeft gekocht (waar Morris helemaal hyper van is – mooie kaars op een standaard), de schapenvacht sloffen voor de Australische winter (duh) en de bekende lekkernijen; moeders vindt het allemaal mooi.

Trent speelt 2-2 en is niet happy met zijn optreden. Jaimy is einde van de ochtend naar Mangrove meegereden voor een wedstrijd. Die verliezen ze helaas met 3-2. Ook Jaimy is niet happy met zijn optreden en coach Steve is al helemaal niet gelukkig met het vertoonde spel en het resultaat. Net als bij Tony Macaroni heb ik bij Steve het idee dat hij denkt dat het Manchester United is i.p.v. Terrigal United, maar dat kan ook liggen aan het feit dat hij oorspronkelijk uit Manchester komt en na 25 jaar Alex Ferguson denkt dat hij het stokje moet overnemen in Australië.

Ik zou nu eigenlijk moeten schrijven ‘the king has done it again’ of zoiets, maar eigenlijk krijg ik dat bijna niet uit mijn Mac. Toch is het wel terecht om het te schrijven. Trent wint voor de 2^e keer in korte tijd met Risk en de overwinning op zondagmiddag is echt heel sterk. Dat hij overloopt van eigendunk en adrenaline en roept ‘the king is back’ en ‘the king has done it again’ nemen we maar even op de koop toe. Toegegeven, hij had ons allemaal te pakken en terecht gewonnen.

Met Ellen wordt geen rekening gehouden ondanks het feit dat het Moederdag is. De strijd is keihard. We onderbreken Risk om te gaan eten en na het eten maken we het spel pas af. Voor sommige is hun gevoel over Risk een haat-liefde verhouding. Ze willen het zo graag spelen en als dan na een paar keer gooien het fout gaat, worden ze boos en zien het niet meer zitten. Toch is de gezelligheid en saamhorigheid erg groot als we met z’n allen Risken en genieten we allemaal van de heerlijke zondagmiddag.

De week verloopt zoals weken horen te verlopen. Werken, voetballen, trainen, schoonmaken, eten en wat wij als gezin allemaal nog meer doen in een week. Ellen haar rug is in het begin van de week niet goed. Pijn. Een specialist zal er aan te pas moeten komen denken we om dit te gaan verhelpen. Ze bekijkt het dag voor dag maar blijft wel door werken.

Op school deze week geen bijzonderheden. Behalve dan dat Ellen een thema avond bij de IFS bezoekt waar een lezing cq presentatie wordt gegeven over internet, social media, games  en de gevaren voor de jeugd van tegenwoordig. Nuttig en leerzaam en de heren Vegter zullen hier verslag van krijgen. Aan de ene kant is een avond om van te schrikken wat er in allemaal in de tienerwereld gebeurt en kan gebeuren. Aan de andere kant kunnen we ook concluderen dat het ons nog niet zo slecht vergaat met de heren Vegter.

Ik ben op dinsdag een avond bij Drake waar de Australische associatie van Human Resource managers een presentatie avond heeft. Wij zijn aanwezig omdat Drake ons kantoor aanbiedt en de avond faciliteert. Het is bijzonder interessant. Onderwerp: Complexitie Adjustment Organisations. Hoe systemen, mensen, organisaties zich aanpassen en ontwikkelen en hoe leiderschap daar op kan anticiperen. Inspirerende avond.

Op werkgebied is het een bijzondere week. Doordat ik dinsdagavond laat thuis kwam maar ik wel woensdag om 8.30 uur achter mijn bureau moet zitten geef ik het signaal af aan mijn manager dat ik deze week eigenlijk wel een paar keer eerder naar huis wil. Ik wil meer vrijheid. Hij snapt het wel denk ik maar ik kan natuurlijk niet zomaar wat vrijheid krijgen. Ik hijs de rode vlag en donderdag hebben we een gesprek. Ik geef aan wat wel en niet werkt voor mij, wat ik van de baan vind en hoe ik e.e.a zie. Ik geloof niet dat mijn toekomst hier nog lang gaat duren. Er wordt in het gesprek nog even extra druk gezet om resultaten te halen want ook mijn manager staat enorm onder druk. Bijzondere ervaring om te vlaggen over hoe je niet happy bent en dat je te horen krijgt dat je een week de tijd hebt om  resultaat te halen. Gelukkig heb ik veel werk aan het zoeken van een General Manager voor een papierfabriek en dat is best een heftige klus waar ik veel tijd aan kan besteden en wat ik nog leuk vind ook.

Diezelfde donderdag ben ik ook weer laat thuis. Ik spreek ’s avonds in een Japans restaurantje in China Town met Sander. We bespreken onze mogelijke samenwerking, propositie van ‘ons’ bureau, de constructie en de wanneer e.e.a. zou kunnen gaan plaatsvinden. We gaan wederom uit elkaar met huiswerk en proberen binnen enkele weken tot een ‘kick off’ te komen. Ik wil graag dit proces met Sander afmaken om te kijken of we samen verder gaan en feitelijk weer een bureau gaan beginnen of niet. Als het een ‘no go’ wordt ga ik pas verder zoeken met werk. Maar nu hoop ik dat we eruit komen en we de stap kunnen maken om aan een nieuw bedrijf te kunnen gaan bouwen. Wanneer ik in de trein zit naar huis weet ik dat Drake moet eindigen omdat het niet mijn plek is. Ik moet vrijheid hebben en eigen baas zijn. Mijn management ervaring en packaging en marketing kennis kan ik via het nieuwe bureau gaan  inzetten en ik merk dat ik er heel veel energie van krijg. De tegenstelling tussen praten met Sander en het uitdenken en uitwerken van ‘ons’ bureau en werken bij Drake is een verschil van dag en nacht. Het wordt tijd dat ik vanuit de nacht het daglicht in stap.

Vrijdagavond om kwart voor 11 ’s avonds stopt de auto van Patrick voor de deur. Patrick is een vriend en oud collega me wie ik veel heb gewerkt bij Pepsico. Hij werkt nu voor Bavaria en is als Global Marketing Manager verantwoordelijk voor een deel van Azië en Australië en Nieuw Zeeland. Hij is voor zaken in Melbourne geweest en moet maandag en dinsdag in Sydney zijn. Het weekeinde is hij bij ons. Het is bijzonder om hem te verwelkomen en het weekeinde met elkaar door te brengen.

Patrick valt met zijn neus in de boter. Het is zaterdag prachtig weer en om 9 uur rijdt hij mee met Max en mij naar East Gosford. Max speelt uit. Er wordt 1-0 verloren door een ‘rommel doelpunt’. Max speelt niet best. Hij baalt dat zijn teamgenoten niet altijd mee kunnen en dat hij daardoor soms voor niets aan het voetballen is.

Onder de warme zon en in de zaterdagdrukte rijden we naar Duffy’s waar Jaimy tegen de nummer 1 speelt. Er wordt verloren met 2-1 maar het team heeft gevochten als leeuwen. Geweldig om dit team te zien spelen. Fantastische mentaliteit, het zat alleen vandaag niet mee.

Morris wint met 6-1 en scoort 4 van de 6 doelpunten. Hij is erg blij met zichzelf.

In de namiddag besluiten we tot een spel Risk. De jongens willen perse spelen terwijl wij eigenlijk een biertje willen gaan halen bij de Florida Beach Bar. Het is prachtig weer, de zon schijnt en het strand roept. Maar dat laatste gaan we zondagmiddag doen want om 4 uur zitten we allemaal klaar met onze legertjes. Fanatiek en op scherp. Nu is het Max die op het laatst de welverdiende overwinning binnen haalt.

Diezelfde Max gaat om half 7 naar een feest. Er is weer iemand jarig en Max is er dan meestal bij. Zwembroek mee want er is een zwembad of iets wat er op lijkt.

Wij hebben een rustig avondje. Patrick is even aan net werk, Ellen, Morris en Jay kijken TV en Trent zit achter de Playstation. Ik klap de laptop dicht en voeg me bij de TV kijkers. Of in de sfeer van onze bezoeker te blijven; zo, nu eerst een Bavaria.